Een God die in mij gelooft’, Claartje Kruijff
In dit boek biedt Claartje Kruijff tegendraadse en bevrijdende perspectieven op wat geloven anno nu kan zijn. Veel mensen zijn losgeraakt van religie, maar
herkennen zich in wat Julian Barnes zo mooi zei: ‘ik geloof niet in God, maar ik mis hem wel’. Of ze zeggen dat ze niet gelovig zijn, maar wel spiritueel. En dat ze wel willen geloven, maar het gewoonweg niet kunnen.
Voor Kruijff is dit verlangen het beginpunt voor een nieuw gesprek over God. In haar boek deelt ze herkenbare en intieme verhalen van haarzelf en de mensen die ze ontmoet. Vanuit deze verhalen verkent ze thema’s die in al onze levens voorbij komen — overgave, kwetsbaarheid, gemeenschap, vreugde en verlies — en verbindt ze aan hoe en wat we op die momenten kunnen en mogen geloven.
Wars van dogma’s en met een open blik, is dit boek een inspiratiebron voor vrije gelovigen, ongelovigen, twijfelaars en andere zinzoekers.
Data: 9 januari, 13 februari en 6 maart
Tijd: 19.30 uur
Plaats: DoRe-kerk
Aanmelden: Anneke van der Velde email: veld5834@plannet.nl

De tijd waarin we leven
Ja …… wát een tijd, waarin wij momenteel leven. Op allerlei terrein wordt
melding gemaakt van crisis; we lijken het eigenlijk allemaal wel “gewoon” te
gaan vinden, we kijken nergens meer van op. Steeds vaker hoor je noemen dat
we niet te maken hebben met een tijdperk van verandering, maar met een
verandering van tijdperk. We voelen dat “het” over een andere boeg moet
worden gegooid; de samenleving moet overstag, transformeren. Maar hoe dan?
Wat – en wie – zou nog sturing kunnen geven? En hoe pak je dat dan als klein
mens in die grote wereld aan? In deze gespreksgroep wil ik jullie laten
kennismaken met het afscheidscollege (het slotakkoord) van prof.dr. Cees Zwart.
Dit afscheidscollege gaf hij op 22 september 2024 in het kerkje van Leur (bij Nijmegen) en is integraal verschenen bij Managementboek.
Prof. dr. Cees Zwart (1934 - 2024) was hoogleraar sociale pedagogiek aan de Erasmus
Universiteit Rotterdam en hoogleraar organisatieontwikkeling en menselijke kwaliteit
aan de Katholieke Universiteit Brabant. In studie en onderzoek heeft hij zich beziggehouden met de relatie tussen mensontwikkeling, organisatieontwikkeling en
maatschappijontwikkeling.
Ook was hij enkele jaren rector van de Vrije Hogeschool.
In zijn college geeft hij de spiritualiteit nadrukkelijk positie in de
mensheidsontwikkeling. Hij heeft het over morele ontwrichting, over mentale
virussen en mentale veerkracht.
Belangrijke positie neemt de hoop in.

Citaat: “De hoop is de kracht – de innerlijke kracht, moet ik zeggen – om het
goede te blijven doen ondanks de verwarrende turbulentie. Verwarring stuurt je
alle kanten op en dat maakt je moedeloos. Door hoop te blijven koesteren, leer
je innerlijk overeind te blijven. En dan verwerf je de noodzakelijke mentale veerkracht
om licht te zien aan het einde van de duistere tunnel waarin je verblijft.”
Het college geeft aanknopingspunten hoe veranderingen ten goede, naar “beters” in de wereld, mogelijk te maken. In drie delen (drie bijeenkomsten) bespreken we het college; als er behoefte aan bestaat, kan in een vierde bijeenkomst nog op het geheel worden
teruggekeken.
De data zijn: 16 januari, 6 februari en 27 februari 2025
Aanvangstijd: 19.30 uur
Voor aanmelding en/of vragen: Arnold Heijblom; mail:
a.j.heijblom@kpnmail.nl
Graag uiterlijk in november 2024; daarna zal ik collectief het boekje bestellen
(kosten: € 15,-) en in december leveren.

Spelen” met en in verhalen……

Spelen-derwijs een bijbels verhaal over leven en geloven verbinden met onze eigen levens- en geloofsverhalen is de kracht van bibliodrama.

En het kunnen oefenplekken zijn voor keuzes die je wilt maken of inzichten geven op belangrijke momenten die bewust of onbewust spelen in je leven.

Omdat we het verhaal ook praktisch uitwerken is het wenselijk om open te kunnen staan voor onze eigen innerlijke levens- en geloofservaringen  en dat van de medespelers. Bibliodrama kan gespeeld worden met 8 tot 12 deelnemers. Aanvankelijk was er keuze uit de avond of de middag.

Omdat er weinig belangstelling was voor de middag zijn de bibliodrama’s nu alleen op de donderdagavonden van 15 oktober, en 19 november, 25 februari en 18 maart. Opgave mag voor alle drie tegelijk, of per keer, bij

Tjimmie van der Wal, 06-48765559 , of via de mail:  t.vanderwal.1@kpnmail.nl

start 20.00 uur;  inloop en koffie  19.45 u, in de DoRe-kerk, Vledderstraat

Vastenmaaltijden in de 40-dagentijd

Vasten was lang geleden een bittere noodzaak. De wintervoorraden waren
geslonken en men moest het doen met het weinige dat voor handen was.
Carnaval, de dagen voor de vasten, betekent carne-vale, 'Vaarwel vlees'.
In onze tijd is voor de meeste mensen vasten geen noodzaak. Vasten kan dan een andere betekenis krijgen: jezelf iets onthouden om de betekenis en waarde van iets anders opnieuw te ontdekken. Een poos zonder maakt je opmerkzaam voor heel andere dingen.
Bij de vastenmaaltijden in de veertigdagentijd op de woensdagavond eten we van een goede en eenvoudige pot in de Mennozaal.
De maaltijd begint om 18.00 uur, inloop vanaf 17.45 uur. De data zijn 12, 19 en 26 maart en 2 en 9 april 2025.
Volwassenen betalen € 3,50 en kinderen tot 12 jaar € 2,-.
We vragen koks die voor zes personen willen koken. De dagmenu’s worden ruim op tijd vermeld in de Bouwstenen en op de website van onze gemeente. De koks krijgen de kosten van de gekookte maaltijd vergoed. Het geld dat overblijft, gaat in de 'vastenpot' naar een project dat wordt uitgezocht door de diakenen.
Vanaf begin maart 2025 kun je je aanmelden als deelnemer aan de maaltijd en als kok bij: Kees Stroop, tel. 0522-256322, e-mail: kees.stroop@gmail.com

Vasten heeft een wat nare bijsmaak; de plicht om jezelf van alles en nog wat te ontzeggen. Zo is het niet bedoeld, maar zo is het in de loop van de tijd wel geworden. Oorspronkelijk, toen Nederland nog helemaal landbouwland was, was het vasten in het vroege voorjaar bittere noodzaak. De wintervoorraden waren geslonken en de eerste oogst bleef nog even uit. Carnaval, de dagen voor de vasten, betekent dan ook carne-vale, 'Vaarwel vlees'.

Nu, in onze tijd, is voor de meeste mensen vasten geen noodzaak meer. Vasten krijgt dan een andere betekenis: jezelf iets onthouden om de betekenis en waarde opnieuw te ontdekken. Dat kan met allerlei genotsmiddelen die in je dagelijkse patroon zijn gaan zitten. Maar je kunt ook denken aan de sociale media, smartphone, facebook, apps die je leven bepalen. Een poosje zonder maakt je opmerkzaam voor heel andere dingen en je hebt weer tijd voor een gewoon gesprek.

In de zondagse liturgie komt dit vasten tot uitdrukking in het niet zingen van het Gloria na het Kyrië. Dat betekent niet dat de veertigdagentijd een treurige tijd is waarin we met sombere gezichten door het leven gaan. We onthouden ons een tijdje van het Gloria om het in de Paaswake en Paasmorgen extra vrolijk en voluit weer te kunnen zingen. Je moet de dingen een poosje onderbreken om de waarde weer te herkennen.

Deel deze pagina